Stabilna Choroba Wieńcowa

Serce jest narządem odpowiedzialnym za dostarczanie wraz z krwią tlenu i składników odżywczych do wszystkich żywych komórek naszego organizmu. Aby mogło prawidłowo pracować musi być odpowiednio odżywione. Krew do serca dostarczana jest za pośrednictwem dużych tętnic nazywanych naczyniami wieńcowymi.

Gdy przepływ krwi przez naczynia jest ograniczony przez obecność w ścianie tętnicy blaszki miażdżycowej to podczas wzmożonej aktywności fizycznej (np. truchtu), dostarczana ilość krwi może być zbyt mała aby serce mogło pracować na „odpowiednich obrotach”. Serce staje się niewydolne po podjęciu aktywności fizycznej, przekraczającej pojemność minutową serca. Pojawia się zadyszka, ucisk lub pieczenie w klatce piersiowej, zmęczenie mogą wystąpić zawroty głowy i mroczki przed oczami ustępujące po zaprzestaniu aktywności lub zażyciu nitrogliceryny. Objawy mogą pojawić się także pod wpływem silnego stresu, w wyniku ekspozycji na zimny wiatr lub na skutek innych chorób np. nadczynności tarczycy. Cały zespół objawów określa się jako choroba wieńcowa.

Jeśli nie stwierdza się nasilenia objawów w okresie co najmniej 2 miesięcy to stwierdza się, że choroba wieńcowa jest stabilna. Terapia polega na zahamowaniu dalszego rozwoju choroby i zastosowaniu odpowiedniej farmakoterapii i diety.