Choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy

Choroba wrzodowa to schorzenie w przebiegu którego dochodzi do okresowego pojawiania się wrzodów trawiennych w żołądku lub dwunastnicy. Najczęstszą przyczyną jej powstawania jest zakażenie bakterią Helicobacter pylori, która wywołuje miejscowy ostry stan zapalny prowadzący do uszkodzenia nabłonka śluzówki żołądka lub dwunastnicy w konsekwencji tego dochodzi do powstania owrzodzeń trawiennych pod wpływem działania kwasu solnego. W warunkach prawidłowych komórki nabłonkowe wytwarzają warstwę śluzową, która chroni je i cały żołądek przed działaniem kwasu solnego. Jednak uszkodzona jej warstwa w niektórych obszarach żołądka nie jest już zdolna do jej produkcji.

Leczenie choroby powoduje zabliźnienie się wrzodów i powrót do zdrowia. Obecność bakterii Helicobacter pylori w śluzówce żołądka nie zawsze prowadzi do rozwoju choroby. Do czynników ryzyka rozwoju choroby zalicza się palenie papierosów, przyjmowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), nadmierne wydzielanie kwasu solnego i pepsyny. Czynnikami chroniącymi przed rozwojem choroby wrzodowej są: śluz, węglowodany, zdolność do regeneracji uszkodzonego nabłonka.

Do podstawowych objawów zalicza się palący, przeszywający i uciskowy ból w nadbrzuszu. Objawy ujawniają się najczęściej na 1-3 godziny po spożyciu posiłku i ustępują po podaniu leków zobojętniających kwas żołądkowy. Inne rzadsze objawy to nudności, wymioty, zgaga. Nieleczona choroba może prowadzić do krwotoków, zapalenia otrzewnej.

W procesie leczenia niezbędna jest zmiana stylu życia i odpowiednia dietoterapia oparta na produktach lekko strawnych i ograniczających nadmierne wydzielanie soków żołądkowych.